"Flavor Girls"

 

Dzisiaj o nowym tytule od Nagle Comics. Nie wiem dla kogo jest ta historia a owe 'nie wiem' piszę z pozycji czterdziestolatka. Faceta, który dorastając z dwiema młodszymi siostrami miał szansę poznać podobne bohaterki, mierzące się z podobnymi problemami. Wydawać by się mogło zatem, że bakcyla "Flavor Girls" złapię od razu, bez szukania dziury w całym. Lektura komiksu dostarcza bowiem wielu skojarzeń z "Sailor Moon" i to skojarzeń na tyle silnych, że nawet taki starszawy samiec jak ja przejdzie przez nią bezboleśnie i z pewną nostalgią. Gdzie więc leży problem?

Zdecydowanie nie po stronie bohaterek, bo akurat one dostarczają komiksowi to coś dzięki czemu mocno on zyskuje. Mówię o humorze, głupiutkich wkrętach, śmieszkach heheszkach celujących nie tylko w odbiorcę nastoletniego, ale także starszego i bardziej wymagającego. Dzięki nim płyniemy przez historię. Obserwujemy nieporadność nowej super dziewczyny, przerysowaną wyniosłość innej i akcja przyspiesza. Nabiera kolorów i odsuwa widmo fabularnej nudy, które pojawia się - co tu ukrywać - zdecydowanie za często.


I w związku z tym pojawia się pytanie: o czym właściwie Loïc Locatelli-Kournwsky opowiada? Czy to kolejna czysto rozrywkowa przygoda czerpiąca - ku uciesze konkretnej grupy docelowej - z czaru anime? Chwilami odnosiłem wrażenie, że dla Loïca Locatelli-Kournwsky'ego nie tyle jest ważna walka Strażniczek Świętych Owoców z okrutnymi Agarthinami, co po prostu inteligentna zabawa motywami charakterystycznymi dla Japonii, mangi oraz wszystkich elementów z nimi powiązanych. Nie ośmielę się jednak nazwać "Flavor Girls" wielkim hołdem złożonym historiom o japońskich nastolatkach niespodziewanie obdarzonych mocą. A to dlatego, że sama opowieść - te wszystkie bajania o Mamrei aka Drzewnej Matce - była mi zaskakująco obojętna. Traktowałem ją jako dodatek, skupiając się na rzeczach bardziej istotnych, tj. na zabawie twórców komiksu konwencją anime.

Tak jak zaznaczyłem na początku: nie wiem dla kogo jest ten komiks. Czy tylko dla nastolatków szalejących za mangą i anime? A może dla fascynatów kulturą japońską? Przeszedłem przez niego śmiejąc się i szukając motywów zaczerpniętych z anime. Specem od Japonii nie jestem, więc na pewno nie wyłapałem wszystkich, ale nie czynię sobie z tego powodu wyrzutów. Ten komiks to nie moja bajka choć czuję, że znajdzie uznanie w oczach młodszych czytelników.

_________________________
"Flavor Girls" [2022]
Scenarzysta: Loïc Locatelli-Kournwsky
Ilustrator: Loïc Locatelli-Kournwsky
Tłumacz: Elżbieta Janota
Seria: Flavor Girls
Format: 170x260 mm
Liczba stron: 176
Oprawa: twarda
Druk: ["kolor"]
ISBN-13: 9788367725071
Data wydania: 14 czerwiec 2023
Dziękuję wydawnictwu Nagle Comics za udostępnienie egzemplarza do recenzji.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Bomba"

Obraz
Wiele wskazuje na to, że album "Bomba" ma bardzo dużą szansę zająć czołowe miejsce w moim prywatnym rankingu najciekawszych historii opublikowanych w bieżącym roku. I nie mówię tego pod wpływem emocji a przynajmniej nie emocji wywołanych filmem pana Nolana. Tak wysoka nota to zasługa głównie Denisa Rodiera, na którego prace patrzyłem z absolutnym zachwytem. Ostatni raz taką ekscytację kreską czułem czytając " Teorię ziarnka piasku ". I tak samo jak w przypadku serii "Mroczne miasta" już wiem, że do albumu "Bomba" będę wracał. Dlaczego? Powodów jest wiele, ale zacznę od tego, że ten komiks to skarbnica wiedzy. Na temat samego Projektu Manhattan, na temat zawirowań społeczno-politycznych tamtego okresu, na temat zagadnień gospodarczych towarzyszących budowie bomby atomowej. A także - a może przede wszystkim - jest to ciekawa prezentacja przemyśleń, zachowań, działań podejmowanych przez osoby, i mówię tutaj nie tylko o naukowcach, odpowiedzialne za
Read more »

Kastylia oczami Palaciosa

Obraz
"Cyd" Wydawnictwo Elemental Czasami trafia się komiks, który wypadałoby przeczytać dwukrotnie. Raz, aby móc zapoznać się z samą opowieścią bez bagażu zaskoczenia wywołanego niesamowitą lekturą i wyłapać wszystkie historyczne wtrącenia. Dwa, aby ponownie zachwycić się z kreską. I choć nie zawsze ponowna lektura dostarcza takich samych emocji to jednak w przypadku "Cyda" pana Antonia Hernándeza Palaciosa wszystko potoczyło się tak jak powinno. Zanim jednak wyjaśnię, dlaczego tak miło spędziłem czas przy lekturze "Cyda" pozwólcie, że udzielę Wam drobnej rady. Kieruję ją głównie pod adresem osób, które nie do końca uznają historię za swój konik. Sugerowałbym aby każda z tych osób przed lekturą komiksu znalazła kilka minut wolnego i sięgnęła po jakieś krótkie omówienie polityczno-społecznych burz z jedenastego wieku. Naturalnie, tych mających miejsce na Półwyspie Iberyjskim i na pewno nie wszystkich. Najważniejszych, które dadzą obraz tego jak wyglądał świat n
Read more »

"Przesilenie"

Obraz
Jeżeli tak będzie prezentować się większość polskich debiutów to jestem spokojny o przyszłość polskiego komiksu. Dlaczego? Joanna Sępek nie miała łatwego zadania. Opowiadać o rzeczach wydawałoby się prostych i oczywistych trzeba zwyczajnie umieć. Trzeba bardzo uważać aby nie iść na skróty i nie popaść w trywializm. Czytelnik od razu wyczuje, kiedy autor 'nie czuje tematu' i zasłania się ładnymi rysunkami. " Przesilenie " to dobry przykład komiksu, w którym autorka wie co chce przekazać oraz potrafi umiejętnie to zrobić. Historia Kozy śniącej o dołączeniu do grona wspaniałych zbieraczy przygód tylko z pozoru przypomina lekko strawną bajkę. Pod grubą warstwą motywów kojarzonych zazwyczaj z fantasy oraz wszystkim co się z fantasy wywodzi znajduje się druga, bardziej poważna sfera komiksu. Wysublimowana, interesująca, zastanawiająca. To w niej pani Joanna Sępek ukryła opowieść właściwą. Historię osoby atakowanej przez niskie poczucie własnej wartości, żyjącej w stanie per
Read more »