Tak się pięknie złożyło, że w sierpniu często rozmawiałem o panu prokuratorze Harvey'u Dencie. Czy to przy okazji omawiania serialu "Batman. Caped Crusader" czy to dzieląc się wrażeniami z historii "Faces" Matta Wagnera. Osoby zainteresowane tymi tytułami odsyłam do podcastu GOTHAM w DESZCZU 🙂 I tak się cudownie składa, że o postaci Two-Face'a także we wrześniu trochę opowiem a to z tej przyczyny, że zwyczajnie lubię tę postać. Nie tyle z uwagi na jej origin, co po prostu dobrze zbudowaną charakterystykę postaci.
O czym dokładnie mówię? Choć wydawać się może, że przypadek Harvey’a Denta jest w sumie prosty to opowieściom z jego udziałem daleko do sztampowej banalności. Choć tragizm postaci był wgrywany wielokrotnie - także z drobnymi modyfikacjami - to jednak dalej jest to wątek mający wiele do zaoferowania. I od czasu do czasu trafiam właśnie na autora potrafiącego coś z tego wątku wyciągnąć. I dzisiaj takim autorem jest Doug Moench, który w historyjce "Two-Face. Bad Judgment" zaprasza na rozprawę sądową z udziałem Batmana.
I to rozprawę w miejscu, w którym wszystko się zaczęło. Przenosimy się bowiem do gmachu sądu, gdzie Sal Maroni oszpecił prokuratora Denta - wówczas jego nazwisko brzmiało Kent - i tym samym doprowadził do tego, że gorsza strona pana Denta w końcu przejęła pełną kontrolę. I ponownie widzimy Denta w roli oskarżyciela, ale tym razem winnym uznaje Batmana. Skąd taka jazda? W swojej pokrętnej logice Dent zarzuca Mrocznemu Rycerzowi, partnerowi w ściganiu kryminalistów, zdradę. Nie rozumie, dlaczego Batman zaczął go ścigać. Rozumie tylko gniew i nienawiść do kogoś, kto miał stać po tego samej stronie. Proste? Proste!
"Two-Face. Bad Judgment" wypada ciekawie. Nie są to wyżyny scenariuszowe, ale historia i jako epizod Knightfall i jako osobny obraz konfrontacji dwóch wielkich postaci sprawdza się. Co więcej, rysunki oraz kolory w tym komiksie są rewelacyjne.
_________________________
"Two-Face. Bad Judgment"
#008 "Showcase '93" vol 1 [08/1993]
Scenariusz: Doug Moench
Rysunki: Klaus Janson
Tusz: Klaus Janson
Kolory: Klaus Janson
Okładka: Glenn Fabry
