Obraz bohatera zmęczonego

kilka zdań o historyjce "Redslash"


Znacie to uczucie, kiedy sięgacie po komiks, zaczynacie lekturę i nagle doświadczacie lekkiego deja vu? Kocham Batmana. Bezapelacyjnie i do samego końca, mojego lub jego. Jednak przerabiając serię Knightfall coraz częściej dochodzę do przekonania, że czytam o tym samym. Weźmy chociażby historię "Redslash". Po raz kolejny otrzymujemy krótkie podsumowanie ostatnich problemów Mrocznego Rycerza. I znowu dowiadujemy się jak bardzo nasz bohater ma przesrane. Nie tylko w związku z ostatnimi wydarzeniami mającymi miejsce w Azylu Arkham, ale przede wszystkim z powodu zakulisowej działalności niejakiego Bane'a. Rozumiem, że scenarzyści bardzo chcieli rozdmuchać cały event - a przy okazji zapełnić kilkadziesiąt zeszytów - ale przy okazji zaczęli traktować odbiorców jak kretynów, którym non stop trzeba było przypominać o złym samopoczuciu ich idola. Smuteczek.


No dobrze. Zostawmy ten temat i zajmijmy się kolejnym zeszytem serii "Batman". Na dzień dobry otrzymujemy długie wyznanie - spowiedź? - w którym tytułowa postać przyznaje się do zmęczenia, bólu, wyczerpania psychicznego oraz ciągle rosnącej w nim frustracji. Zresztą, ta frustracja wręcz wybucha w finale, kiedy to obrońca Gotham dosłownie bije do nieprzytomności Zsasza. Czy zabiłby go, gdyby nie ostra interwencja Montoyi? Patrząc na ostatnią formę Batmana nie wiem, czy pamiętałby o jakichkolwiek hamulcach. Wydaje mi się, że jedzie on na oparach i tylko patrzeć jak totalnie eksploduje. Oznaki zbliżającego się załamania widać coraz wyraźniej a co gorsza, dostrzega je także Bane. Innymi słowy: za chwilę może się zrobić bardzo gorąco. Wystarczy jedna iskra i wszystko zacznie płonąć.


Od strony czysto przygodowej historia nie wyróżnia się niczym specjalnym. Trochę krwi, trochę bawienia się nożem i straszenia bezbronnych dziewcząt, trochę Gordona tracącego grunt pod nogami. Właściwie "Redslash" to po prostu obraz kolejnego zwyrola, który uciekł ze wspomnianego wyżej szpitala i który koniec końców wpada na Batmana. Zdenerwowanego i niemającego czasu na pierdoły Batmana. Co do samego złola numeru, Mister Zsasz został nawet ciekawe zaprezentowany; szczycąc się swoją pokręconą filozofią wychodzi z niego prawdziwy psychol. I ten nóż i sposób w jaki nim się posługuje. Chwilami widziałem w nim nowe wcielenie Patricka Batemana.
_________________________
"Redslash"
#493 "Batman" vol 1 [05/1993]
Scenarzysta: Doug Moench
Rysownik: Norm Breyfogle
Kolor: Adrienne Roy
Tusz: Norm Breyfogle
Twórcy okładki: Kelley Jones, Bob LeRose
Polskie wydanie: "Batman Knightfall: Upadek Mrocznego Rycerza" tom drugi [Egmont, 2022] oraz "Czerwone nacięcie" [TM-Semic, 09/1995]

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Bomba"

Obraz
Wiele wskazuje na to, że album "Bomba" ma bardzo dużą szansę zająć czołowe miejsce w moim prywatnym rankingu najciekawszych historii opublikowanych w bieżącym roku. I nie mówię tego pod wpływem emocji a przynajmniej nie emocji wywołanych filmem pana Nolana. Tak wysoka nota to zasługa głównie Denisa Rodiera, na którego prace patrzyłem z absolutnym zachwytem. Ostatni raz taką ekscytację kreską czułem czytając " Teorię ziarnka piasku ". I tak samo jak w przypadku serii "Mroczne miasta" już wiem, że do albumu "Bomba" będę wracał. Dlaczego? Powodów jest wiele, ale zacznę od tego, że ten komiks to skarbnica wiedzy. Na temat samego Projektu Manhattan, na temat zawirowań społeczno-politycznych tamtego okresu, na temat zagadnień gospodarczych towarzyszących budowie bomby atomowej. A także - a może przede wszystkim - jest to ciekawa prezentacja przemyśleń, zachowań, działań podejmowanych przez osoby, i mówię tutaj nie tylko o naukowcach, odpowiedzialne za
Read more »

Kastylia oczami Palaciosa

Obraz
"Cyd" Wydawnictwo Elemental Czasami trafia się komiks, który wypadałoby przeczytać dwukrotnie. Raz, aby móc zapoznać się z samą opowieścią bez bagażu zaskoczenia wywołanego niesamowitą lekturą i wyłapać wszystkie historyczne wtrącenia. Dwa, aby ponownie zachwycić się z kreską. I choć nie zawsze ponowna lektura dostarcza takich samych emocji to jednak w przypadku "Cyda" pana Antonia Hernándeza Palaciosa wszystko potoczyło się tak jak powinno. Zanim jednak wyjaśnię, dlaczego tak miło spędziłem czas przy lekturze "Cyda" pozwólcie, że udzielę Wam drobnej rady. Kieruję ją głównie pod adresem osób, które nie do końca uznają historię za swój konik. Sugerowałbym aby każda z tych osób przed lekturą komiksu znalazła kilka minut wolnego i sięgnęła po jakieś krótkie omówienie polityczno-społecznych burz z jedenastego wieku. Naturalnie, tych mających miejsce na Półwyspie Iberyjskim i na pewno nie wszystkich. Najważniejszych, które dadzą obraz tego jak wyglądał świat n
Read more »

"Przesilenie"

Obraz
Jeżeli tak będzie prezentować się większość polskich debiutów to jestem spokojny o przyszłość polskiego komiksu. Dlaczego? Joanna Sępek nie miała łatwego zadania. Opowiadać o rzeczach wydawałoby się prostych i oczywistych trzeba zwyczajnie umieć. Trzeba bardzo uważać aby nie iść na skróty i nie popaść w trywializm. Czytelnik od razu wyczuje, kiedy autor 'nie czuje tematu' i zasłania się ładnymi rysunkami. " Przesilenie " to dobry przykład komiksu, w którym autorka wie co chce przekazać oraz potrafi umiejętnie to zrobić. Historia Kozy śniącej o dołączeniu do grona wspaniałych zbieraczy przygód tylko z pozoru przypomina lekko strawną bajkę. Pod grubą warstwą motywów kojarzonych zazwyczaj z fantasy oraz wszystkim co się z fantasy wywodzi znajduje się druga, bardziej poważna sfera komiksu. Wysublimowana, interesująca, zastanawiająca. To w niej pani Joanna Sępek ukryła opowieść właściwą. Historię osoby atakowanej przez niskie poczucie własnej wartości, żyjącej w stanie per
Read more »