"Metamorphosis" [Star Trek TOS]


Pod koniec 1967 roku widzowie otrzymali epizod uzupełniający mitologię Star Treka. Nie był to odcinek zdradzający wiele ale Gene Coon zadbał, aby mimo wszystko pojawiły się informacje nowe, rozbudowujące wszechświat Roddenberry'ego. I tak poznaliśmy naukowca, który wykombinował napęd Warp, choć sama nazwa została wymyślona później. Zeframa Cochrane'a zastajemy na planetoidzie, małej i wydawałoby się, że niezamieszkałej. Tak jednak nie jest. James Kirk wraz ze Spockiem i doktorem McCoyem szybko odkrywają, że słynny naukowiec ma Towarzyszkę.

"Metamorphosis" dotyka ciekawego problemu. Poświęcenia. Towarzyszka jako istota nie będąca człowiekiem poświęca się Zeframowi, opiekując się z nim i zapewniając mu - w swojej ocenie - wszystko, co niezbędne do normalnej egzystencji. Cochrane ostatecznie poświęca się Towarzyszce, ucząc ją bycia człowiekiem i wspierając ją w ludzkiej drodze życia. Oczywiście zanim dojdzie do szczęśliwego zakończenia obie strony muszą sporo przejść, zrozumieć swoje racje. Dodam, że na ten motyw nakłada się kolejny, tj. twórcy serialu próbują nam przypomnieć czego potrzebujemy my - 'my' jako gatunek - do tego aby przetrwać i dalej się rozwijać. Wolności i celu. Zgrany motyw ale w sumie fajny.


Dodatkowo dowiadujemy się, że pan Zefram Cochrane wg. oficjalnych danych zniknął z radarów cywilizacji ponad 150 lat temu, co daje nam niejakie pojęcie jak długo Federacja dysponuje napędem warp. Może to niewiele, ale zawsze coś. Dla fanów fajna wrzutka, dla ogółu widzów jasny sygnał, że Towarzyszka daje obiektowi westchnień naprawdę wiele.

Epizod na plus. Oglądałem go drugi lub trzeci raz, ale nadal z ciekawością. Można rzec: od deski do deski, bez dłuższych przerw w seansie z uwagi na ciekawą fabułę.
____________________
"Metamorphosis"
"Star Trek: The Original Series" s02e02
Pierwsza emisja: 10 listopada 1967
Scenariusz: Gene L. Coon
Reżyseria: Ralph Senensky

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Przesilenie"

Obraz
Jeżeli tak będzie prezentować się większość polskich debiutów to jestem spokojny o przyszłość polskiego komiksu. Dlaczego? Joanna Sępek nie miała łatwego zadania. Opowiadać o rzeczach wydawałoby się prostych i oczywistych trzeba zwyczajnie umieć. Trzeba bardzo uważać aby nie iść na skróty i nie popaść w trywializm. Czytelnik od razu wyczuje, kiedy autor 'nie czuje tematu' i zasłania się ładnymi rysunkami. " Przesilenie " to dobry przykład komiksu, w którym autorka wie co chce przekazać oraz potrafi umiejętnie to zrobić. Historia Kozy śniącej o dołączeniu do grona wspaniałych zbieraczy przygód tylko z pozoru przypomina lekko strawną bajkę. Pod grubą warstwą motywów kojarzonych zazwyczaj z fantasy oraz wszystkim co się z fantasy wywodzi znajduje się druga, bardziej poważna sfera komiksu. Wysublimowana, interesująca, zastanawiająca. To w niej pani Joanna Sępek ukryła opowieść właściwą. Historię osoby atakowanej przez niskie poczucie własnej wartości, żyjącej w stanie per...
Read more »

"Legendy X-men: Jim Lee"

Obraz
Wypadałoby zacząć od tego, że opowieści o mutantach Jima Lee nie są dla każdego. Siła ich fajności osadza się bowiem na nostalgii konkretnej grupy czytelników. Nostalgii za czasami, kiedy mając jeszcze mleko pod nosem biegaliśmy do kiosków szukając kolejnej przygody z udziałem wielce uzdolnionych mutantów. Czy to źle, że Mucha Comics postawiło na taką grupę docelową? Absolutnie nie. Amerykańskim trykociarzom można zarzucać bardzo wiele ale nikt nie zaprzeczy, że w latach dziewięćdziesiątych byli ważnym elementem popkultury naszych podwórek. Z różnym natężeniem w różnych miejscach ale byli i o tym stałe pamiętamy. Dlatego dość często wydawcy rzucają produkt skierowany głównie do czytelników tamtych historii. Zakładają - całkiem słusznie widząc potencjał drzemiący w tytułach pokroju " Ghost Rider. Danny Ketch " - że jest zapotrzebowanie na takie tytuły i ja się z nimi zgadzam. Przygoda Jima Lee z jedną z najbardziej znanych drużyn spod znaku Marvela wystartowała w 1989 roku, k...
Read more »

"Mglisty wymiar" (2023)

Obraz
Prace pana Richarda Corbena trudno ocenić w prosty i jednoznaczny sposób. Jego kreska wykracza daleko poza dzisiejsze standardy. Może odrzucić, może zniesmaczyć, ale również zaskoczyć a nawet zafascynować. Nietrudno zgadnąć, że wszystko zależy - jak zawsze zresztą - od indywidualnych preferencji czytelnika a nader wszystko od definiowania przez niego dobrego smaku. Czytelnicy mający problem z rysunkami odbiegającymi od tego co obecnie dostarcza nam sztuka mainstreamowa, jak również osoby nie zaznajomione z karykaturą mogą rozminąć się z dość niecodziennym geniuszem pana Corbena. Każdy kto jednak podejmie rękawice, wczyta się w opowieść i postara zrozumieć, co ten konkretny artysta próbuje nam powiedzieć przekona się jak niezwykłego twórcę przyszło mu spotkać. Od strony fabularnej " Mglisty wymiar " dostarcza nam historię fantasy wypełnioną typowymi dla tego gatunku pomysłami. Już na starcie dostajemy niezbyt rozgarniętego bohatera - to on będzie naszym przewodnikiem po tym cu...
Read more »