#005 "X-Men. Trapped: One X-Man" [05/1964]


Kolejna odsłona przygód X-Men stawia przed naszymi młodymi - w wieku studenckim? - bohaterami nowe problemy. Problemy, z którymi tym razem muszą poradzić sobie zupełnie sami. Dla zapominalskich przypominam: w trakcie ostatniej potyczki z Brotherhood of Evil Mutants Charles Xavier został pozbawiony swoich mocy - tak brzmi oficjalna diagnoza - i momentalnie ścięło go z nóg. Wydaje się nieobecny duchem.; odzywa się bardzo mało i jakoś tak bezosobowo. Kto zostanie tymczasowym liderem? Kto przejmie opaskę kapitana? Czy profesor odzyska swoje zdolności?

Kiedy X-Men próbują wiązać koniec z końcem - Cyclops jest chyba tą najbardziej opanowaną i zastanawiającą się nad przyszłością personą - Magneto szykuje nowy plan zniszczenia swoich wrogów. Prosty i mający szanse powodzenia, gdyby zabrał się za niego ktoś inny niż niezbyt rozgarnięty Toad. Jego próba przeniknięcia do siedziby X-Men kończy się szybciej niż się rozpoczęła, co oczywiście wywołuje jak najbardziej uzasadniony gniew jego przełożonego.


Stan Lee i Jack Kirby opowiadają w swoim stylu. Dużo bohaterskiego skakania, kilka ciętych uwag ważniaka Scotta Summersa, wykład Magneto o konieczności zniszczenia X-Men oraz garść absurdalnych fabularnych trików. Laur zwycięstwa w tej ostatniej kategorii przypada ubraniom wysypującym się z walizki, które zatrzymują pędzącego Bestię 😀 Na uwagę zaś zasługuje postawa Scarlet Witch oraz jej brata Quicksilvera, którzy przeciwstawiają się morderczym planom Magneto. Przynajmniej chwilowo.

I ciekawostki na koniec. Wygląda na to, że profesor Charles Xavier to prawdziwy człowiek orkiestra. Nie dość, że potrafi utemperować charakternych uczniów to także umie posługiwać się śrubokrętem. Dla przykładu: uprząż spinająca skrzydła Angela to jego dzieło 🙂 Dodatkowo w zeszycie tym po raz pierwszy pojawia się Asteroida M, czyli kosmiczna siedziba Magneto i jego Bractwa Złych Mutantów. To właśnie tam wielki Magneto przetransportował porwanego Angela. Oczywiście to był błąd, ale najpotężniejszy mutant na świecie zorientował się za późno, tj. w momemcie kiedy Asteroida M zaczęła się rozpadać.
_________________________
"Trapped: One X-Man"
#005 "X-Men" vol 1 [05/1964]
Scenarzysta: Stan Lee
Rysownik: Jack Kirby
Tusz: Paul Reinman
Twórcy okładki: Jack Kirby, Paul Reinman, Artie Simek
Licznik przeczytanych komiksów: 13/2024*


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Bomba"

Obraz
Wiele wskazuje na to, że album "Bomba" ma bardzo dużą szansę zająć czołowe miejsce w moim prywatnym rankingu najciekawszych historii opublikowanych w bieżącym roku. I nie mówię tego pod wpływem emocji a przynajmniej nie emocji wywołanych filmem pana Nolana. Tak wysoka nota to zasługa głównie Denisa Rodiera, na którego prace patrzyłem z absolutnym zachwytem. Ostatni raz taką ekscytację kreską czułem czytając " Teorię ziarnka piasku ". I tak samo jak w przypadku serii "Mroczne miasta" już wiem, że do albumu "Bomba" będę wracał. Dlaczego? Powodów jest wiele, ale zacznę od tego, że ten komiks to skarbnica wiedzy. Na temat samego Projektu Manhattan, na temat zawirowań społeczno-politycznych tamtego okresu, na temat zagadnień gospodarczych towarzyszących budowie bomby atomowej. A także - a może przede wszystkim - jest to ciekawa prezentacja przemyśleń, zachowań, działań podejmowanych przez osoby, i mówię tutaj nie tylko o naukowcach, odpowiedzialne za
Read more »

Kastylia oczami Palaciosa

Obraz
"Cyd" Wydawnictwo Elemental Czasami trafia się komiks, który wypadałoby przeczytać dwukrotnie. Raz, aby móc zapoznać się z samą opowieścią bez bagażu zaskoczenia wywołanego niesamowitą lekturą i wyłapać wszystkie historyczne wtrącenia. Dwa, aby ponownie zachwycić się z kreską. I choć nie zawsze ponowna lektura dostarcza takich samych emocji to jednak w przypadku "Cyda" pana Antonia Hernándeza Palaciosa wszystko potoczyło się tak jak powinno. Zanim jednak wyjaśnię, dlaczego tak miło spędziłem czas przy lekturze "Cyda" pozwólcie, że udzielę Wam drobnej rady. Kieruję ją głównie pod adresem osób, które nie do końca uznają historię za swój konik. Sugerowałbym aby każda z tych osób przed lekturą komiksu znalazła kilka minut wolnego i sięgnęła po jakieś krótkie omówienie polityczno-społecznych burz z jedenastego wieku. Naturalnie, tych mających miejsce na Półwyspie Iberyjskim i na pewno nie wszystkich. Najważniejszych, które dadzą obraz tego jak wyglądał świat n
Read more »

"Przesilenie"

Obraz
Jeżeli tak będzie prezentować się większość polskich debiutów to jestem spokojny o przyszłość polskiego komiksu. Dlaczego? Joanna Sępek nie miała łatwego zadania. Opowiadać o rzeczach wydawałoby się prostych i oczywistych trzeba zwyczajnie umieć. Trzeba bardzo uważać aby nie iść na skróty i nie popaść w trywializm. Czytelnik od razu wyczuje, kiedy autor 'nie czuje tematu' i zasłania się ładnymi rysunkami. " Przesilenie " to dobry przykład komiksu, w którym autorka wie co chce przekazać oraz potrafi umiejętnie to zrobić. Historia Kozy śniącej o dołączeniu do grona wspaniałych zbieraczy przygód tylko z pozoru przypomina lekko strawną bajkę. Pod grubą warstwą motywów kojarzonych zazwyczaj z fantasy oraz wszystkim co się z fantasy wywodzi znajduje się druga, bardziej poważna sfera komiksu. Wysublimowana, interesująca, zastanawiająca. To w niej pani Joanna Sępek ukryła opowieść właściwą. Historię osoby atakowanej przez niskie poczucie własnej wartości, żyjącej w stanie per
Read more »