Drzwi do piekła Phillipa Warrena

słówko o historii "The Devil's Doorway"


Literatura zna cały szereg opowieści o artefaktach emanujących okultystyczną magią. Śmiem twierdzić, że w co drugiej powieści grozy możemy natknąć się niejeden przedmiot, który w ten czy inny sposób jest powiązany ze złem dotykającym bohaterów konkretnej tragedii. Podobne - jeżeli nie identyczne - motywy często pojawiały się w komiksach, zwłaszcza komiksach osadzonych w klimatach grozy. Dobrym przykładem takiej opowieści jest historia "The Devil's Doorway" opublikowana w październiku 1969 roku na łamach czasopisma "House of Mystery".

Bohaterem opowieści jest Phillip Warren - zbieżność nazwisk całkowicie przypadkowa - który na jednej z małomiasteczkowych licytacji nabywa lustro pochodzące z czasów kolonialnych. Lustro należące niegdyś do rodziny Turnerów, tj. rodziny posądzanej o czary i kontakty z diabłem. Dla pana Warrena, osoby zafascynowanej okultyzmem, taki przedmiot posiada dużą wartość kolekcjonerską więc ignoruje przeczucia małżonki i zawiesza lustro w centralnym miejscu ich domu. Od tego momentu w domu Warrenów zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Głównie za sprawą córeczki kolekcjonera, która opowiada o tym jak wchodzi do lustra i rozmawia z niejakim Panem Belialem.


Przyjemna historyjka z dreszczykiem. Scenarzysta Jack Oleck - jako ciekawostkę dodam, że był szwagrem Joe Simona - dość odważnie podszedł do tematu biorąc pod uwagę, że gdzieś tam z tyłu głowy włodarze DC Comics musieli pamiętać o wytycznych narzuconych przez Comics Code Authority. Co prawda opowieść została obdarta z drastycznych i krwawych scen, ale jej finał - Phillip Warren rozbijając lustro przypadkowo więzi w piekle swoją małą córeczkę - mógł budzić zastrzeżenia.

Za rysunki odpowiada Alex Toth, którego prace jakoś specjalnie do mnie nie przemówiły. Jak się uważanie przyjrzeć to kreska Totha wydaje się zbyt humorystyczna. Wystarczy spojrzeć na wygląd demonicznej figurki czy samego Władcę Piekła, bardziej śmiesznego niż strasznego. Pan Toth w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych bardzo mocno współpracował także ze studiem Hanna-Barbera. Być może praca przy filmach animowanych dla dzieci miała coś wspólnego z jego dziwnie infantylnym stylem rysowania.

_________________________
"The Devil's Doorway"
#182 "House of Mystery" vol 1 [10/1969]
Scenarzysta: Jack Oleck
Rysownik: Alex Toth
Tusz: Alex Toth
Kolorystyka: -
Twórca okładki: Neal Adams
Polskie wydanie: brak


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Bomba"

Obraz
Wiele wskazuje na to, że album "Bomba" ma bardzo dużą szansę zająć czołowe miejsce w moim prywatnym rankingu najciekawszych historii opublikowanych w bieżącym roku. I nie mówię tego pod wpływem emocji a przynajmniej nie emocji wywołanych filmem pana Nolana. Tak wysoka nota to zasługa głównie Denisa Rodiera, na którego prace patrzyłem z absolutnym zachwytem. Ostatni raz taką ekscytację kreską czułem czytając " Teorię ziarnka piasku ". I tak samo jak w przypadku serii "Mroczne miasta" już wiem, że do albumu "Bomba" będę wracał. Dlaczego? Powodów jest wiele, ale zacznę od tego, że ten komiks to skarbnica wiedzy. Na temat samego Projektu Manhattan, na temat zawirowań społeczno-politycznych tamtego okresu, na temat zagadnień gospodarczych towarzyszących budowie bomby atomowej. A także - a może przede wszystkim - jest to ciekawa prezentacja przemyśleń, zachowań, działań podejmowanych przez osoby, i mówię tutaj nie tylko o naukowcach, odpowiedzialne za
Read more »

Kastylia oczami Palaciosa

Obraz
"Cyd" Wydawnictwo Elemental Czasami trafia się komiks, który wypadałoby przeczytać dwukrotnie. Raz, aby móc zapoznać się z samą opowieścią bez bagażu zaskoczenia wywołanego niesamowitą lekturą i wyłapać wszystkie historyczne wtrącenia. Dwa, aby ponownie zachwycić się z kreską. I choć nie zawsze ponowna lektura dostarcza takich samych emocji to jednak w przypadku "Cyda" pana Antonia Hernándeza Palaciosa wszystko potoczyło się tak jak powinno. Zanim jednak wyjaśnię, dlaczego tak miło spędziłem czas przy lekturze "Cyda" pozwólcie, że udzielę Wam drobnej rady. Kieruję ją głównie pod adresem osób, które nie do końca uznają historię za swój konik. Sugerowałbym aby każda z tych osób przed lekturą komiksu znalazła kilka minut wolnego i sięgnęła po jakieś krótkie omówienie polityczno-społecznych burz z jedenastego wieku. Naturalnie, tych mających miejsce na Półwyspie Iberyjskim i na pewno nie wszystkich. Najważniejszych, które dadzą obraz tego jak wyglądał świat n
Read more »

"Przesilenie"

Obraz
Jeżeli tak będzie prezentować się większość polskich debiutów to jestem spokojny o przyszłość polskiego komiksu. Dlaczego? Joanna Sępek nie miała łatwego zadania. Opowiadać o rzeczach wydawałoby się prostych i oczywistych trzeba zwyczajnie umieć. Trzeba bardzo uważać aby nie iść na skróty i nie popaść w trywializm. Czytelnik od razu wyczuje, kiedy autor 'nie czuje tematu' i zasłania się ładnymi rysunkami. " Przesilenie " to dobry przykład komiksu, w którym autorka wie co chce przekazać oraz potrafi umiejętnie to zrobić. Historia Kozy śniącej o dołączeniu do grona wspaniałych zbieraczy przygód tylko z pozoru przypomina lekko strawną bajkę. Pod grubą warstwą motywów kojarzonych zazwyczaj z fantasy oraz wszystkim co się z fantasy wywodzi znajduje się druga, bardziej poważna sfera komiksu. Wysublimowana, interesująca, zastanawiająca. To w niej pani Joanna Sępek ukryła opowieść właściwą. Historię osoby atakowanej przez niskie poczucie własnej wartości, żyjącej w stanie per
Read more »