#129 "The Uncanny X-Men. God Spare the Child..." [01/1980]


Z dniem dzisiejszym startujemy z omawianiem serii "X-Men", która w Polsce ukazywała się w latach dziewięćdziesiątych dzięki inicjatywnie wydawnicywa TM-Semic. Zgodnie z rozkładem jazdy na pierwszy ogień idzie historia "God Spare the Child..." ze stycznia 1980 roku. Opowieść rozliczająca kilka starych wątków oraz rozpoczynająca nowe. Można powiedzieć 'standard' i nie będzie to w żadnym wypadku nadużycie 🙂

Przede wszystkim scenarzyści Chris Claremont i John Byrne żegnają się - przynajmniej na jakiś czas - z takimi postaciami jak Havok, Polaris, Banshee, Multiple Man czy doktor Moirą MacTaggart. Odejście części z nich jest poniekąd związane ze śmiercią* Proteusa, czyli Kevina MacTaggerta; inni zamierzają wieść bardziej normalne życie jak np. Alex Summer alias wspomniany Havok. Rozumiem i szanuję. Czasami trzeba odpocząć od tej całej superbohaterskiej zadymy.


Jeżeli chodzi o nowy wątek to po raz pierwszy wspomniany zostaje Hellfire Club, którego członkiem jest chociażby Jason Wyngarde [Mastermind], mutant zaczynający swoją karierę jako pomagier Magneto w Brotherhood of Evil Mutants. Jego działania mają aktualnie jeden cel: wykorzystując swoje metapsychiczne kontakty z Jean Grey zamierza wydobyć drzemiące w niej zło, doprowadzić do szaleństwa i wykorzystać do celów klubu. Naturalnie, cały ten misterny plan będzie realizowany z rozwagą, bez szaleństwa w działaniach. Od czasu do czasu członkowie Hellfire Club będą rzucali naszych bohaterom kłody pod nogi i czekali na postępy prac Jasona. Jeżeli zaś chodzi o te kłody... W tym konkretnym zeszycie są to działania podejmowane przez White Queen [Emma Frost] próbującą zwerbować nowego mutanta, konkretnie trzynastoletnią Katherine Pryde, przyszłą Shadowcat. Ostatecznie, nie wszystko idzie zgodnie z jej planem ale los pozwala jej schwytać Storm, Wolverine’a oraz Colossusa. Można więc uznać, że misja panny Frost zakończyła się pewnym sukcesem.


Całkiem fajna historyjka. Scenarzyści kilkakrotnie nawiązywali do wcześniejszych wydarzeń - śmierci Proteusa, osiemnastowiecznych wojaży Jean - ale w żaden sposób owe wspominki nie przeszkadzały w lekturze. Fabuła nieskomplikowana i pełna niespodzianek. Najważniejszą z nich jest dość ostra wymiana zdań miedzy profesorem Xavierem a Scottem. Dowódcy X-Men wyraźnie nie podobają się stare nawyki jego dawnego nauczyciela.
_________________________
"God Spare the Child..."
#129 "X-Men" vol 1 [01/1980]
Scenarzyści: Chris Claremont, John Byrne
Rysownik: John Byrne
Kolor: Bob Sharen
Tusz: Terry Austin
Twórcy okładki: John Byrne, Terry Austin, John Costanza
Polskie wydanie: "X-Men. ...Boże, chroń to dziecię..." [TM-Semic, 01/1992], "The Uncanny X-Men. Mroczna Phoenix" [Hachette, WKKM, 02/2013]
Licznik przeczytanych komiksów: 14/2024*


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Bomba"

Obraz
Wiele wskazuje na to, że album "Bomba" ma bardzo dużą szansę zająć czołowe miejsce w moim prywatnym rankingu najciekawszych historii opublikowanych w bieżącym roku. I nie mówię tego pod wpływem emocji a przynajmniej nie emocji wywołanych filmem pana Nolana. Tak wysoka nota to zasługa głównie Denisa Rodiera, na którego prace patrzyłem z absolutnym zachwytem. Ostatni raz taką ekscytację kreską czułem czytając " Teorię ziarnka piasku ". I tak samo jak w przypadku serii "Mroczne miasta" już wiem, że do albumu "Bomba" będę wracał. Dlaczego? Powodów jest wiele, ale zacznę od tego, że ten komiks to skarbnica wiedzy. Na temat samego Projektu Manhattan, na temat zawirowań społeczno-politycznych tamtego okresu, na temat zagadnień gospodarczych towarzyszących budowie bomby atomowej. A także - a może przede wszystkim - jest to ciekawa prezentacja przemyśleń, zachowań, działań podejmowanych przez osoby, i mówię tutaj nie tylko o naukowcach, odpowiedzialne za
Read more »

Kastylia oczami Palaciosa

Obraz
"Cyd" Wydawnictwo Elemental Czasami trafia się komiks, który wypadałoby przeczytać dwukrotnie. Raz, aby móc zapoznać się z samą opowieścią bez bagażu zaskoczenia wywołanego niesamowitą lekturą i wyłapać wszystkie historyczne wtrącenia. Dwa, aby ponownie zachwycić się z kreską. I choć nie zawsze ponowna lektura dostarcza takich samych emocji to jednak w przypadku "Cyda" pana Antonia Hernándeza Palaciosa wszystko potoczyło się tak jak powinno. Zanim jednak wyjaśnię, dlaczego tak miło spędziłem czas przy lekturze "Cyda" pozwólcie, że udzielę Wam drobnej rady. Kieruję ją głównie pod adresem osób, które nie do końca uznają historię za swój konik. Sugerowałbym aby każda z tych osób przed lekturą komiksu znalazła kilka minut wolnego i sięgnęła po jakieś krótkie omówienie polityczno-społecznych burz z jedenastego wieku. Naturalnie, tych mających miejsce na Półwyspie Iberyjskim i na pewno nie wszystkich. Najważniejszych, które dadzą obraz tego jak wyglądał świat n
Read more »

"Przesilenie"

Obraz
Jeżeli tak będzie prezentować się większość polskich debiutów to jestem spokojny o przyszłość polskiego komiksu. Dlaczego? Joanna Sępek nie miała łatwego zadania. Opowiadać o rzeczach wydawałoby się prostych i oczywistych trzeba zwyczajnie umieć. Trzeba bardzo uważać aby nie iść na skróty i nie popaść w trywializm. Czytelnik od razu wyczuje, kiedy autor 'nie czuje tematu' i zasłania się ładnymi rysunkami. " Przesilenie " to dobry przykład komiksu, w którym autorka wie co chce przekazać oraz potrafi umiejętnie to zrobić. Historia Kozy śniącej o dołączeniu do grona wspaniałych zbieraczy przygód tylko z pozoru przypomina lekko strawną bajkę. Pod grubą warstwą motywów kojarzonych zazwyczaj z fantasy oraz wszystkim co się z fantasy wywodzi znajduje się druga, bardziej poważna sfera komiksu. Wysublimowana, interesująca, zastanawiająca. To w niej pani Joanna Sępek ukryła opowieść właściwą. Historię osoby atakowanej przez niskie poczucie własnej wartości, żyjącej w stanie per
Read more »